Dzisiaj obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. Święto to ustanowione zostało przez UNESCO 17 listopada 1999 roku. Odsyła do tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w Dhace w Bangladeszu. Podczas pokojowej demonstracji 21 lutego 1952 roku zginęło tam pięciu studentów domagających się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego. Data ta ma nie tylko upamiętniać przywołane wydarzenia, ale także przypominać o różnorodności językowej, o tym, że język to najpotężniejsze narzędzie ochrony i rozwoju wspólnego dziedzictwa kulturowego ludzkości.
Podstawowym przesłaniem Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego jest zwiększanie świadomości znaczenia języka i kultury, budowanie porozumienia ponad podziałami, pokoju oraz dbałości o wspólne działania oparte na zrozumieniu, tolerancji i dialogu.
Obchody tego niezwykle ważnego święta zwracają uwagę na fakt, że język to nasze wspólne dobro. Pozwala on interpretować rzeczywistość, tłumaczyć zawiłości natury, człowieka i całego świata. Ma również siłę sprawczą, moc kreacyjną.
My dzisiaj odpoczywamy na feriach i świętujemy Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego w różnych stronach kraju, a nawet poza jego granicami. Poznajemy różne odmiany regionalne naszej ojczystej mowy, a swoim zachowaniem i słowami dajemy świadectwo naszego szacunku do języka polskiego. Pamiętajmy więc, że używając prostych, podstawowych słów i zwrotów jak: dziękuję, proszę, cieszę się, że jesteś, budujemy pozytywne relacje i dzielimy się radością.
O niezwykłości polszczyzny, o jej różnorodności i tajemnicach mówią słowa Karoliny Błażejczyk:
„Język polski jest piękny, ponieważ szeleści jak jesienne liście, skrzypi jak mróz zimową porą, świszczy jak wiosenny wiatr, ale i tak rozgrzewa nas, niczym lato, ortografią
i interpunkcją!”
Przypomina o nich również Filip, uczeń klasy 3d naszego liceum, w krótkim filmiku ….
